21 Ιουλίου 2016… μόλις γύρισα σπίτι μου μετά από 3 εβδομάδες στους γονείς μου για να αναρρώσω από την επέμβαση της διπλής μαστεκτομής. Στις 7 εβδομάδες που είχαν προηγηθεί πέραν του αρχικού σοκ της διάγνωσης αυτό που κυρίως με συντροφεύει ως συναίσθημα είναι η ευγνωμοσύνη. Για την υποστήριξη, την αγάπη, την παρουσία, τη θεϊκή ή συμπαντική καθοδήγηση, τη βοήθεια που μου δόθηκε σε κάθε επίπεδο και τη δική μου δύναμη που αναδύθηκε χάρη στην περιπέτεια αυτή.
Εκείνη τη μέρα, 21 Ιουλίου 2016 ένοιωσα την ανάγκη να πω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Flashback στις 30 Μαΐου 2016, βράδυ…μόλις γύρισα σπίτι μου με τη διάγνωση «καρκίνος του μαστού». Έχει προηγηθεί μια πολύ συναισθηματική μέρα με κλάμα, σοκ, χάσιμο και την ακλόνητη συμπαράσταση των αδελφών και της ανιψιάς μου κι ας μην ξέρει γιατί κλαίω.
Αυθόρμητη ερώτηση: «Εάν αύριο πεθάνω, για τί μετανοιώνω;»
Ακαριαία η απάντηση: «Γιατί τότε στα 17 δεν έφυγα για ένα χρόνο περιήγησης και ταξιδιού στη Νότια Αμερική!!!!!».
Κι έτσι, όταν οι δύο αυτές χρονικές στιγμές συνάντησαν η μία την άλλη, γεννήθηκε το σχέδιο Walk With Me όχι πια για διακοπές αλλά για να πω το Ευχαριστώ μου.
Όπως και άλλοι, έτσι κι εγώ πιστεύω ακράδαντα πως η τύχη και το μέλλον της Ανθρωπότητας βρίσκεται στα χέρια του κάθε παιδιού. Και πως ο κάθε δάσκαλος έχει την ευκαιρία και την τιμή να βάλει το λιθαράκι του στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του κάθε παιδιού που αργότερα θα γίνει μέλος των ενηλίκων της κοινωνίας μας. Όπου κι αν ζει αυτό το παιδί, όποια κι αν είναι αυτή η κοινωνία.
Μία από τις αξίες που οδηγούν τη ζωή μου είναι η ενδυνάμωση των ανθρώπων ώστε να πορεύονται στη ζωή τους από τη δική τους σοφία και δύναμη. Και η κινησιολογία με βοηθά αυτό να το κάνω πράξη. Το δε Brain Gym, μου δίνει την ευκαιρία να δώσω εργαλεία στα παιδιά για να μπορέσουν να πατήσουν στα δικά τους πόδια και στο βαθμό που γίνεται να αναλάβουν την ευθύνη για τη δική τους μαθησιακή πορεία. Ένας από τους πιο άμεσους τρόπους να το πετύχω αυτό με τα παιδιά είναι να τα βοηθήσω να κατανοήσουν και να νοιώσουν τη σημασία της κίνησης για τη μάθηση.
Αλλά όσα παιδιά κι αν κατάφερνα να δω στο ταξίδι μου, ποτέ δε θα μπορούσα να εργαστώ με τα εκατοντάδες παιδιά που ένας δάσκαλος δημοτικού εργάζεται στην καριέρα του ως εκπαιδευτικός! Άρα, καλύτερα να προσεγγίσω τους δασκάλους.
Όσο τρελό κι αν ήταν το σχέδιό μου – και ήταν τρελό γιατί η δημόσια εκπαίδευση πολύ δύσκολα ανοίγει – με τη συμπαράσταση της ίδιας της ζωής και όσων εμπνεύστηκαν από την ιδέα του σχεδίου αυτού, τελικά γίνεται πραγματικότητα!
Όλα αυτά θα καταγραφούν από τον φωτογραφικό φακό ενός επαγγελματία που θα αποθανατίσει το έργο δασκάλων και παιδιών, τις αντιξοότητες και τις νίκες, τις αλλαγές και μετακινήσεις προς μια μάθηση χωρίς άγχος καθ’ όλη τη διάρκεια των 6 μηνών που θα κρατήσει το σχέδιο, από τον Απρίλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2018.
Δυσκολεύομαι ακόμα και να το πιστέψω και έχω περάσει ατελείωτες ώρες για να γίνει αυτό!
Το πρώτο εμπόδιο λοιπόν, οι δάσκαλοι που θα συμμετέχουν, δεν υπάρχει πια.
Το δεύτερο είναι αυτό που θα ξεπεραστεί με τη δική σας συμμετοχή και αφορά στην χρηματοδότηση του σχεδίου.
Η κάθε συμμετοχή είναι σημαντική και όλοι μαζί θα μπορέσουμε να φτάσουμε τα 56.500 ευρώ που θα κοστίσει η υλοποίηση του σχεδίου. Εννοείται πως η δική μου διδασκαλία 1.000 ωρών είναι δωρεάν!
Σας ζητώ να… Περπατήσετε Μαζί μου
Στην καμπάνια χρηματοδότησης που θα ξεκινήσει 20 Ιανουαρίου και μοιραζόμενοι την πληροφορία και το link στης ιστοσελίδας με το δικό σας κοινωνικό δίκτυο.
Σας ευχαριστώ
Μαρία Καρακωστάνογλου